Saperka.

Saperka, łopatka piechoty.

Sen­ty­ment do tego narzędzia pow­stał u mnie po przeczy­ta­niu książki Wik­tora Suworowa pt. “Spec­naz”, w której napisał: ” w rękach żołnierza Spec­nazu saperka staje się stras­zliwą, bezsze­lestną bronią…”, “mała łopatka może być uży­wana w walce wręcz prze­ci­wko bag­ne­tom, nożom, pięściom lub innym saperkom”.



Saperkę można wyko­rzys­tać:
do kopa­nia schronień typu bunkry, tran­szeje i ziemi­anki,
jako siekierę np. do budowy tratwy, przy­go­towa­nia sza­łasu czy opału na ognisko itd
jako wiosło w przeprawach przez przeszkody wodne,
zna­jąc wymi­ary łopatki możemy użyć jej jako prow­iz­o­rycznej miary,
jako dźwig­nię (maszynę prostą),
jako broń białą.


Saperka “nie ma składanego styliska, co stanowi jej bardzo ważną cechę. Jest to przed­miot mono­li­ty­czny. Jej trzy krawędzie są ostre jak nóż” — Wik­tor Suworow “Spec­naz”.


Saperka, jest trochę jak mul­ti­tool, gdyż jest wielofunkcyjnym instrumentem, które ma nam pomóc wykonać pewną pracę, w różnych sytuacjach. Łopatką piechoty jak każdym narzędziem trzeba się nauczyć nią posługiwać. Nie wystarczy tylko ją mieć. Trzeba wiedzieć jak skutecznie łopatką kopać, jak rąbać, jak się nią bronić i zadawać ciosy.